• PDF / 615,363 Bytes
• 4 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
• 51 Downloads / 175 Views

DOWNLOAD

REPORT

---

NOG ONDERBELICHTE DIFFERENTIATIE MANIFESTEERT ZICH

Tandarts-gehandicaptenzorg Mondzorg bieden aan mensen met een verstandelijk beperking stelt de behandelaar voor bijzondere uitdagingen. De start in 2004 van de 3-jarige postdoctorale differentiatieopleiding tot tandarts-gehandicaptenzorg heeft bijgedragen aan gerichte kennisontwikkeling op het gebied van de tandheelkundige behandeling van mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking, al dan niet gecombineerd met medische of psychiatrische problematiek. Herma van Vliet-de Vries is zo’n tandarts. door Frank van Wijck

D

e komst van de opleiding betekent nog niet dat tandartsen in de rij staan om zich in dit onderdeel van het vak te bekwamen. Werken met verstandelijk beperkten is dan ook uitdagend. De patiënten kunnen onberekenbaar zijn in hun gedrag en zijn in een aantal gevallen slechtziend of doof, wat de communicatie nog eens extra bemoeilijkt. Ook de verstandelijke beperking zelf kan een belemmering vormen voor de tandarts om aan de patiënt uit te leggen wat hij wil gaan doen. ‘En wat je wilt doen is vaak meer dan de controle van het gebit alleen’, zegt Herma van Vliet, die zelf op deze wijze actief is. ‘De begeleiding van mensen met een verstandelijke beperking die intramuraal wonen, is beperkt en is veelal niet primair gericht op mondzorg. Er is niet altijd motivatie, mogelijkheid, inzicht en tijd om deze mensen te helpen met tandenpoetsen en met hun mondhygiëne in het algemeen. Het gaat dus nogal eens om mensen met ‘vieze’ tanden, met ontstekingen en met pijn in de mond.’ Veel patiënten zijn beweeglijk, wat het moeilijk maakt om handelingen in de mond uit te voeren, of foto’s te maken van het gebit. ‘Een van de belangrijkste aspecten van het werk is dus rust creeren’, zegt Van Vliet. ‘Wat ook veel voorkomt is dat ze vijf of meer geneesmiddelen gebruiken en last krijgen van een bijwerking, zoals een extreem droge mond. Bovendien moet je goed nadenken hoe je iets wilt aanpakken, omdat niet alle onderzoekmethodes en stan-

54

TANDARTSPRAKTIJK | NOVEMBER 2013

Frank van Wijck is freelance journalist gespecialiseerd in de gezondheidszorg.

Herma van Vliet-de Vries

daardmaterialen altijd bij iedere patiënt toepasbaar zijn. Bij een patiënt met epilepsie bijvoorbeeld kan tijdens een insult wel eens een tand breken of zelfs verloren gaan. Een vezelversterkte plakbrug is dan een goede optie voor een tandvervanging. Als bij een insult zo’n constructie kapot gaat, kan het eenvoudig worden gerepareerd. Ik voorzie zo’n brug voor de zekerheid ook van een metalen deeltje. Dat is zichtbaar op röntgenfoto’s voor het zeldzame geval dat een patiënt een brugdeel zou inslikken - of erger nog: dat in de luchtwegen terecht zou komen.’

Informatie nodig Een ander aspect dat het werk moeilijk maakt, is het intensieve contact dat de

tandarts-gehandicaptenzorg nodig heeft met de andere behandelaars waarmee iemand met een verstandelijke beperking te maken heeft. ‘Het luistert met zulke patiënten echt heel nauw’, vertelt Van Vliet. ‘Ik heb bijvoorbeeld eens iemand in de