Hospice Thuis van Leeghwater

  • PDF / 135,427 Bytes
  • 1 Pages / 609.449 x 807.874 pts Page_size
  • 113 Downloads / 206 Views

DOWNLOAD

REPORT


Hospice Thuis van Leeghwater Een beeldje met een breukje

In of rondom hospices zijn vaak kunstwerken geplaatst. Wat voor kunst is dat en waarom is hiervoor gekozen? In de rubriek ‘In het zicht’ laten we steeds zo’n kunstwerk zien, met een toelichting erbij.

Door Brenda van Dam

Wie even stilstaat bij de wandtafel in de grote hal van hospice Thuis van Leeghwater in Middenbeemster kijkt recht in de starende ogen van een gipsen vrouwspersoon. De witte gedaante zit er stil en sereen, alsof ze goedkeurend toekijkt op er wat er zich voor haar ogen allemaal afspeelt. Coördinator Yvonne Beemster vertelt waarom het beeldje haar zo dierbaar is. In de hal

“Het beeldje is gemaakt door een bewoonster die hier in 2014 negen weken bij ons is geweest is en hier in het bijzijn van haar drie kinderen overleden is. Toen de familie haar huis ging opruimen, kwamen ze dit beeld tegen. Het stond daar in de hal. Hun moeder was heel creatief en had het beeld geboetseerd. Het leek wel alsof zij het beeld speciaal voor het hospice gemaakt had. De kinderen besloten toen dat het hospice de juiste plek voor het beeld was en hebben het aan ons geschonken. We lopen er elke dag langs, als we naar de kamers, de huiskamer of naar het kantoortje gaan.” In een haagje

“Ook bij óns staat het in de grote hal, op een tafel waar we ook een kaars hebben staan. Als iemand bij

ons overlijdt, vragen wij de familie deze kaars aan te steken. En als wij uitgeleide doen, vragen we de familie, voordat de overledene weggaat, de kaars weer uit te doen. Die uitgeleide is een heel bijzonder moment, voor de familie, voor ons en de vrijwilligers. Iedereen staat in een haagje bij de tafel met de kaars en het beeld. Wij houden een mooi verhaal over de overledene, lezen een gedicht voor en houden een momentje van stilte. En zo is de zittende vrouw onderdeel geworden van ons ritueel.” In het wit

Het beeldje is inmiddels niet helemaal intact meer. In de rechterenkel is duidelijk een breukje te zien. “Het maakt het niet minder mooi, maar geeft het juist iets kwetsbaars, iets breekbaars. Bijzonder is ook dat het beeld helemaal wit is, want wij hebben juist heel veel kleur in het huis. We hebben stoelen in alle kleuren, de kamers zijn heel kleurig en we hebben kleurige schilderijen. Dit witte beeldje is juist heel rustig en ingetogen. Het is niet zoals de rest, maar past er heel goed bij. Het beeldje is stil en mooi aanwezig.”  Brenda van Dam is journalist en eigenaar van Bureau voor levenslinguïstiek. PALLIUM

• MULTIDISCIPLINAIR TIJDSCHRIFT OVER PALLIATIEVE ZORG

JAARGANG 22 – NUMMER 5 – november 2020

33