Beheersing zorgkosten
- PDF / 74,980 Bytes
- 2 Pages / 595.275 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 69 Downloads / 158 Views
ondheidsperspectief hanteren dan in het zorgstelsel gebruikelijk is. We moeten leren luisteren; niet praten over maar praten met ouderen.
Literatuur 1. Westendorp R. Oud worden zonder het te zijn – over vitaliteit en veroudering. Amsterdam, Atlas contact, 2014.
Correspondentieadres Rudi Westendorp, Leyden Academy on Vitality and Ageing, e-mail: [email protected]
Beheersing zorgkosten Patrick Jeurissen 1
De kosten van zorg stijgen al sinds vele decennia - soms sneller, soms langzamer. Deze stijging gaat harder dan de economische groei, met als gevolg dat de zorg een steeds groter beslag legt op de nationale welvaart. Zorg wordt voor het grootste deel gefinancierd met ‘publieke’ middelen. De toegang tot medisch noodzakelijke zorg voor mensen met lagere inkomens en voor zieke mensen die behoefte hebben aan dure behandelingen komt immers op een volledig vrije markt in de knel. Macroeconomische wetmatigheden stellen tegelijkertijd ‘grenzen’ aan de collectieve lastendruk op straffe van economische stagnatie en daarmee ook (impliciet) aan de omvang van de collectieve zorg. In de zeven magere jaren waarin we ons nu bevinden, staat de vraag hoe de collectieve zorgkosten te beheersen weer nadrukkelijk op de politieke agenda.
Zijn de zorgkosten wel te beheersen? Hoe beheers je de kosten van een sector die kan terugvallen op zo’n grote maatschappelijke legitimiteit als de zorg? De burger vindt gezondheid het belangrijkste in zijn leven. Twintig procent van de beroepsbevolking verdient zijn boterham in de zorg. Kosteneffectiviteitstudies duiden op een hoog (non-monetair) rendement, de zorg als kip met de gouden eieren. Politici die investeren in zorg, kunnen zich normaliter verheugen op electorale steun. Zij die snijden in zorgprogramma’s lopen het risico om tot publieke ‘zondebok’ te worden verheven. Budgettaire ‘details’ - besparingen op rollators, op geneesmiddelen voor Pompe en Fabry, op het sluiten van een enkele SEH, of op een lichte vorm van ouderenzorg – krijgen door de beeldvorming gemakkelijk een dynamiek die politieke schade berokkent. De beheersers van de zorgkosten moeten op hun hoede zijn – vooral als men dit expliciet maakt: liever een keer geen prijscompensatie, dan een ziekenhuis(afdeling) sluiten. Radicale 1
Celsus Academie, Radboudumc, Nijmegen
besparingsadviezen komen dan ook opvallend vaak van buiten de kring van politieke en budgettaire insiders. Investeer meer in de eerste lijn (en het dure ziekenhuis gaat vanzelf dicht); stel een limiet voor de uitgaven voor een extra levensjaar (maar wie mag dat betrokkene gaan vertellen); stuur patiënten altijd een rekening (maar wie beheerst alle extra administratie die daar bij hoort); ontsla dure managers en adviseurs, enzovoorts.
Op weg naar meer expliciete beheersing? Ludwig Wittgenstein, de filosoof, zei het al: ‘waar je niet over kunt spreken, daar moet je over zwijgen’. Dat geldt misschien ook wel voor veel van het beheersingsbeleid in de zorg. Maar hoe lang zijn we met elkaar nog in staat expliciete keuzes te ontlopen? Keuzes over de maximaal t
Data Loading...
