Een leven lang ervaring
- PDF / 462,233 Bytes
- 2 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 64 Downloads / 199 Views
Zorgvisie oktober 2020
Mensen die in de zorg werken vertellen hoe het is om aan ’DE ANDERE KANT’ te belanden.
A A N
D E N
L I J V E
tekst Hester Hinloopen beeld Studio38c
EEN LEVEN LANG ERVARING Door zijn broer met Downsyndroom heeft Pieterbas Lalleman altijd nabijheid gehad en gevoeld met de verstandelijk gehandicaptenzorg. Pieterbas Lalleman was twee maanden oud toen het gezin verhuisde naar een dienstwoning van ’s Heeren Loo, waar zijn beide ouders werkten als verpleegkundige. Zo raakte hij al op jonge leeftijd vertrouwd met de wereld van de gezondheidszorg. Na de middelbare school heeft hij zich nog wel op andere beroepen georiënteerd. ‘Ik twijfelde tussen politicologie en bestuurskunde. Verpleegkunde leek niet logisch na het vwo. Toch ben ik de BA Verpleegkunde gaan doen. De instellingsvariant, die was dat jaar nieuw: een halfjaar in het ziekenhuis en een halfjaar op de opleiding.’
WIJKVERPLEEGKUNDIGE Inmiddels vervult Lalle-
KORT Pieterbas Lalleman werkt parttime als
wijkverpleeg kundige bij Buurtzorg. Daarnaast is hij onder andere toezicht houder bij Elver.
man diverse functies binnen de zorg. Hij is onder andere lid van de raad van toezicht bij Amstelring, bestuursvoorzitter van het Historisch College FNI bij V&VN, postdoc bij de Hogeschool en Universiteit Utrecht, en onderzoeker aan de Universiteit van Alberta. Maar nog altijd werkt hij als wijkverpleegkundige bij Buurtzorg in Oosterbeek. Op oproepbasis in de avonden en weekenden, minimaal vier keer per maand. ‘Tijdens zo’n avonddienst fiets ik door het prachtige heuvelige Oosterbeek en ga langs bij mijn cliënten. Ik help hen pillen innemen, verleen palliatieve zorg, en ondersteun bij het aan- en uitkleden.’
CONTINUÏTEIT Harm, zijn broer met Downsyndroom, is vorig jaar mei overleden. Hij werd 39 jaar en heeft al die tijd bij zijn ouders gewoond. Met veel plezier ging hij af en toe een weekendje
naar het logeerhuis in Schaarsbergen, bij een voorloper van de organisatie die nu Elver heet. Uit de zorg die zijn broer kreeg, neemt Lalleman veel mee in zijn werk. Zo hecht hij grote waarde aan de continuïteit van het personeel. ‘Zowel bij mijn broer als binnen mijn eigen werk heb ik gemerkt hoe belangrijk dat is. Mijn broer heeft het geluk gehad dat hij met weinig variatie in de hulpverlening te maken kreeg. Tot aan zijn overlijden zag hij altijd dezelfde gezichten. Dat vind ik uniek.’ Bij Buurtzorg wordt deze continuïteit ook belangrijk gevonden, ondervond Lalleman toen hij daar 4,5 jaar geleden solliciteerde. ‘Tijdens het gesprek werd nadrukkelijk gezegd dat ik minimaal vier dagen per maand zou gaan werken. Omdat het anders financieel ongunstig is?, vroeg ik. “Nee”, vanwege de continuïteit”, was het antwoord. Daar wil ik werken, wist ik. Ik werk samen met elf vrouwelijke collega’s die tot in de haarvaten begrijpen hoe belangrijk een vertrouwensband is, empathie, aan een half woord genoeg hebben.’
RAAD VAN TOEZICHT Sinds kort is Lalleman ook lid van de raad van toezicht van Elver in Nieuw Wehl. Al langere tijd wilde hij een toezichthoudersrol
Data Loading...
