Andere setting, ander beroep?
- PDF / 306,340 Bytes
- 4 Pages / 609.449 x 807.874 pts Page_size
- 23 Downloads / 158 Views
Na meer dan twintig
jaar in het woonzorgcentrum te hebben gewerkt, maakte verpleegkundige Mirjam Foekema begin 2019 de overstap naar een geriatrische afdeling in een ziekenhuis. De doelgroep, kwetsbare oudere mensen, bleef hetzelfde, maar wat ze er moest doen leek soms wel een compleet ander vak te zijn. In deze bijdrage zet zij de verschillen tussen het werk van een verpleegkundige in het verpleeghuis en het ziekenhuis op een rij en reflecteert zij op het belang van zowel cure als care.
E
en woonzorgcentrum en een geriatrische afdeling van een ziekenhuis hebben gemeen dat op beide locaties kwetsbare oudere mensen verblijven. Maar zijn deze mensen op dezelfde wijze kwetsbaar? Bewoners van een woonzorgcentrum zijn over het algemeen ouderen die, om welke reden dan ook, niet langer in staat zijn thuis te blijven wonen. Mensen met dementie bijvoorbeeld hebben op een bepaald
34
• oktober 2020
moment in hun ziekteproces op vele gebieden hulp en ondersteuning nodig. Maar ook op hun nieuwe woonplek blijven deze ouderen vooral behoefte houden aan kwaliteit van leven. Op de geriatrische afdeling van een ziekenhuis ontvangen kwetsbare oudere patiënten medische zorg vanwege ziekte of letsel. Bijvoorbeeld een gebroken heup na een valpartij. Het doel is hier genezing en voorspoedig herstel en het verblijf is per definitie tijdelijk. Die verschillen in achtergrond en positie van kwetsbare ouderen in woonzorgcentrum en ziekenhuis maken het werk van een verpleegkundige op beide locaties heel verschillend.
IN HET VERPLEEGHUIS Een verpleegkundige die werkzaam is in een woonzorgcentrum, zal proberen voor bewoners een zo groot mogelijke kwaliteit van leven te realiseren en de nadelen van alle beperkingen als gevolg van ziekte of stoornissen zoveel mogelijk te beperken. Van de twee benaderingen van het verpleegkundig
vak, cure en care, zal de verpleegkundige vooral vanuit de care-visie werken. Verpleegtechnische handelingen in het woonzorgcentrum zijn beperkt en per individu verschillend, bijvoorbeeld insuline prikkenof een urinekatheter plaatsen. Alles is gericht op behoud van een zo goed mogelijke gezondheidstoestand en een zo groot mogelijke kwaliteit van leven. Daarbij maakt een verpleegkundige continu een afweging tussen diverse ethische dilemma’s. Is het nu echt zo belangrijk dat een bloedsuiker tussen de vijf en zeven mmol moet zijn als je 85 jaar bent? Medisch gezien zou dit een optimale en wenselijke waarde zijn. Maar wat als deze bewoner zich gewoon prettig voelt bij een bloedsuiker van negen mmol? Ga je dan toch proberen de wenselijke waarde te halen of accepteer je in dit specifieke geval een wat hogere bloedsuiker? Wat is voor deze individuele bewoner de beste uitkomst? De band die een verpleegkundige in een woonzorgcentrum met een bewo-
ner opbouwt is langdurig, veelzijdig en intensief. Deze band beperkt zich niet alleen tot het stukje medische zorg, maar bestrijkt de gehele zorgvraag van de bewoner én zijn naasten. De ene keer gaat het om een boodschapje doen of even buiten een frisse neus halen, de andere keer
Data Loading...
