Alleen in de grote stad
- PDF / 2,039,888 Bytes
- 8 Pages / 566.929 x 765.354 pts Page_size
- 20 Downloads / 174 Views
In beeld
44
tekst HERMAN KEPPY, fotografie BAS LOSEKOOT
Um re sejaar ex etlang voluptatur dellorectur? Ebitasp erspide bitatiis Negen werktesam Bas nia Losekoot aan een project waarmee hij het moloratus ditemolupta ad quunt lique eum utas quae. Et quatatur modi sit vervreemdende leven in miljoenensteden als New York, Lagos en São evero dolorem sequamOut aliaofnim la nonsed ut quoditatem Pauloquibuscipsum wil tonen. Zijn boek erover, Place, verschijnt in november, quae vent vendunt dene quibus, quatus mos doles maio. een voorproefje op deze pagina’s.
Alleen in de grote stad
Zorg+Welzijn #5 september 2020
45
© Bas Losekoot
In beeld
Zorg+Welzijn #5 september 2020
47
© Bas Losekoot
In beeld
Zorg+Welzijn #5 september 2020
49
© Bas Losekoot
In beeld
50
‘Eenzaamheid en isolatie zijn een naar bijproduct van de moderne stedelijke samenleving’
------- ‘Het is niet normaal dat vele mensen
in de stad, omringd door duizenden mensen, toch eenzaam zijn. Ze kennen de buurman niet eens, die van ze gescheiden wordt door een muurtje van enkele centimeters dik.’ Bas Losekoot verwondert zich erover. Hij werkt als fotograaf voor meerdere opdrachtgevers. Voor Z org+Welzijn verzorgt Bas iedere editie de fotografie voor de rubriek ‘Meelopen met…’. Het project ‘Out of Place’ is een eigen initiatief. Bas begon er mee in 2011 in New York waar hij een fotografieworkshop volgde bij Alex Webb, een fotograaf wiens oeuvre hij bewondert. Webb werkt voor het wereldberoemde fotoagentschap Magnum. In het kader van de workshop fotografeerde Bas in New York zoals hij zegt ‘de kluitjes mensen die elkaar heel dichtbij passeren, maar allemaal in hun eigen wereld zitten.’ Hij was daarbij al geïnspireerd of gefascineerd door de wetenschap dat in 2007 het Urban Millenium was afgekondigd. Vanaf dat jaar wonen er wereldwijd meer mensen in de stad dan op het platteland, oftewel 3, 3 miljard mensen op slechts 3 procent van het oppervlak van de aarde. Bas zag dat die mensen in New York elkaar op straat passeren zonder elkaar te zien, zonder interactie. Hij fotografeerde het, en dikte het aan, dramatiseerde het beeld door onder meer keuze van standpunt, moment van afdrukken en het gebruik van kunstmatig flitslicht. Leermeester Webb was onder de indruk en moedigde hem aan om de serie uit te bouwen. De serie groeide ‘organisch’, het project werd ook vanzelf ‘megalomaan’,
zegt Bas. Voor zijn werk reist hij al veel. Toen hij voor een opdracht twee weken in Seoul moest zijn, plakte hij er een maand aan vast om in de stad op straat te fotograferen. Hoewel hij gaandeweg het project wel subsidie heeft gekregen, heeft hij veel zelf geïnvesteerd. ‘Je kunt wachten tot de subsidie binnen is, maar als je het handig aanpakt hoeft het niet zo veel te kosten. Een vliegticket hoeft niet duur te zijn, en ik heb op verblijfkosten bespaard door bijvoorbeeld in Hong Kong bij een vriendin te logeren. In de tijd dat ik in het buitenland ben, verhuur ik mijn appartement in Amsterdam. Zo kan het ook.’ ‘Ik hoop dat mijn boek en mijn foto’s de mensen meer bewust
Data Loading...
