Knallen met preventie
- PDF / 231,178 Bytes
- 2 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 82 Downloads / 178 Views
Knallen met preventie A n d ré We e l
Dames en heren, coassistenten en basisartsen, Als coassistent op de kraamafdeling van het RK Ziekenhuis De Goddelijke Voorzienigheid kwam ik niets tekort. Niet alleen mocht ik veel zelf doen, zoals tweeling-bevallingen en stuitliggingen, maar ook voorzagen dankbare jonge moeders en vaders de kraamafdeling (en dus ook mij) ruimhartig van beschuiten-met-muisjes, Limburgse vlaai en flessen champagne. Het was bijna elke dag prijs. Ik groeide in die drie maanden dan ook in omvang en eigenwaan, en meende zelfs enige tijd dat ik dan toch maar voor de gynaecologie – verloskunde moest kiezen. Als arts-assistent in een opleidingsziekenhuis zag ik langzaam maar zeker ook de keerzijdes in van dit heroïsche specialisme. De toen nog vaak voorkomende enorme descensus uteri bij multiparae was nog wel te verhelpen. Maar de maligne tumoren van ovaria en uterus waren lang niet altijd curabel. Bovendien waren de specialisten het vaak met elkaar oneens over de juiste aanpak. Er waren immers nog geen evidence-based richtlijnen. Diagnostiek en behandeling leidden hier tot een andersoortige arts-patientverhouding dan de gezonde bevalling. En zelfs de verloskunde had zijn afgronden in de vorm van cervixinsufficiëntie, eclampsie en intra-uteriene vruchtdood. Ik heb het allemaal van nabij meegemaakt. De cardiotocografie was er wel, maar wat als er niemand in de verloskamer aanwezig is om in te grijpen als de foetale hartactie een dramatische vertraging laat zien? Veel reden om op vlaai en champagne te tracteren is er dan niet meer. Adieu, verloskunde! Na enige omzwervingen kwam ik in de bedrijfsgeneeskunde terecht – en ik zie terug op zestien bewogen jaren als praktizerend bedrijfsarts, waarna ik me verder ontwikkelde tot onderzoeker, opleider, richtlijnontwikkelaar en uiteindelijk hoofdredacteur van dit blad. Ik heb vele petten op gehad en ik draag er nog steeds enkele. En ik heb nog altijd zin in het vak. Omkijkend zie ik mijn carrière als een verrassingstocht, een dwaalweg zo u wilt. Bij de start was er geen reisdoel geformuleerd. Maar dat vond en vind ik niet erg. Want zo is het leven zelf ook: toevalligheden (of de Goddelijke Voorzienigheid zo u wilt) bepalen het verloop. Ik heb van mijn dwaalwegen veel geleerd. En ik heb het gevoel dat het echte arbeidsleven nu pas gaat beginnen, hoewel ik officieel al met pen-
TBV 21 / n r 10 / d e c e m be r 2013
sioen ben. Ik geloof namelijk in preventie. Ik geloof bovendien dat preventie uitvoerbaar is. Preventie is voor bedrijfsartsen helemaal niet zo moeilijk te realiseren als sommigen beweren. De kansen liggen voor het grijpen. Met de tegenwoordige consulttijd van dertig minuten of meer kun je heel wat bij een cliënt aan de orde stellen, of hij nu verzuimt – om wat voor reden dan ook – of niet. Sommige determinanten van gezondheid en ziekte zijn snel en eenvoudig vast te stellen. Bloeddruk, lichaamsgewicht, alcohol en roken, om maar eens wat te noemen. Case-finding heet dat. Fraaier is het als je preventie systematisch aanpakt en inbedt in een preventief
Data Loading...
