Zorgvraag: soms lastig, altijd essentieel
- PDF / 538,205 Bytes
- 4 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 44 Downloads / 165 Views
rgvraag: soms lastig, altijd essentieel Nog maar net afgestudeerd was ik toen op een dag een verpleger een verpleeghuispatiënt in een rolstoel de praktijkkamer inreed. De oudere patiënt had problemen met zijn prothese, maar was goed aanspreekbaar. Toch voerde de verpleger het woord en ik liep in de valkuil door dit te accepteren. Op een gegeven moment zei de man in de rolstoel tegen de verpleger: ‘Moet jij ook een prothese hebben?’ ‘Hoezo?’, vroeg de verpleger. ‘Omdat mij niets wordt gevraagd’, was het antwoord. Ik schaam me er nog diep voor als ik er aan terugdenk. door René Gruythuysen
H
ET ADEQUAAT VOLDOEN AAN DE ZORGVRAAG VAN de patiënt is een van de moeilijkste opdrachten voor de zorgverlener. Het vereist vooral een luisterend oor en een onderzoekende instelling, zonder enige vooringenomen houding ten opzichte van de oplossingen die opdoemen als we in de mond van de patiënt kijken. Collega De Baat schrijft in hoofdstuk 14 van het uitstekende handboek ‘De partiële prothese’* over de zorgvraag: ‘Bij elke behandeling (van ouderen én jongeren) moet duidelijk zijn welke mondproblemen een individu heeft en of er een duidelijke zorgvraag is. Te vaak worden behandelingen uitgevoerd bij ouderen omdat de behandelaar ‘denkt’ dat er een probleem is of zal komen.’ Die zorgvraag wordt soms pas duidelijk als de patiënt het (veilige) gevoel heeft dat zijn/haar visie belangrijker wordt gevonden dan de visie van de behandelaar. Het is onze opdracht om er ook te zijn voor degenen die een andere visie hebben op hun gebit dan wij. Althans, voor zover dat mogelijk is. De volgende casussen maken dat duidelijk.
Casus 1 : Noodzaak nieuwe volledige prothese? Ooit werd ik bezocht door een man van 80 jaar. Hij klaagde al heel lang over zijn prothese. Nu wilde zijn zoon en diens schoonzoon dat er een nieuwe prothese voor hem zou worden gemaakt. Zij zouden betalen. Ik trof een oude, weinig stabiele prothese aan met versleten occlusievlakken, maar beide kaken waren nog opmerkelijk robuust. Hier kon mijns inziens wel verbetering worden gerealiseerd met het vervaardigen van een nieuwe prothese. De man, door zijn begeleiders respectvol aangesproken als ‘opa’, vroeg wat het ging kosten. Het tarief was toen 1200 gulden. ‘Dan gaat het niet door’, zei opa. Zoon en schoonzoon grepen in: ‘Jij hebt altijd uitstekend voor je kinderen gezorgd en nu gaan wij dat voor jou doen.’ Opa sputterde tegen, maar zijn protest werd niet gehoord door zijn begeleiders. Er moest en zou een nieuwe prothese
18
TANDARTSPRAKTIJK | FEBRUARI 2013
Dr. R.J.M. Gruythuysen is onderzoeker en PAOT-docent kindertandheelkunde/cariologie. Het accent ligt daarbij op verantwoorde, kindvriendelijke, terughoudende cariësbehandeling. Zijn aandachtsvelden in onderzoek zijn: behandeling van diepe cariës en niet-restauratieve caviteitsbehandeling (NRC). Daarnaast begleidt hij het project 'Kindertandheelkunde' in de mondzorgpraktijk Tandzorg.nl te Rotterdam.
komen en een einde aan het geklaag. Opa keek onbegrepen zwijgend voor zich uit. Ik zei tegen opa: ‘Als ik het goed begrijp, klaag
Data Loading...
