Achtste TBV-congres: Jongeren op de arbeidsmarkt
- PDF / 45,181 Bytes
- 1 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 15 Downloads / 188 Views
Achtste TBV-congres: Jongeren op de arbeidsmarkt Na een aantal jaren in de Ermelose Heerlickheijd is het TBV-congres op 8 december 2010 verhuisd naar De Eenhoorn in Amersfoort. Beter bereikbaar per OV, en een plenaire zaal die mee kan ademen met het aantal deelnemers. Dat lag met zo’n 95 mensen lager dan in eerdere jaren. Managers beknibbelen kennelijk op nascholing. Ook nu waren de verzekeringsartsen de grootste groep. Bedrijfsartsen waren er minder. Verder enkele arbeidsdeskundigen die hun partijtje meebliezen. Het programma bestond uit plenaire lezingen aan begin en eind, met daartussen een vijftal parallelsessies die maximaal drie keer werden gehouden. Die afwisseling pakte ook nu weer positief uit, al was het wel veel trappenlopen naar de hooggelegen zaaltjes voor de parallelsessies. Daar Elco Brinkman verlaat was, beet Jaap van Weeghel, hoogleraar arbeidsrehabilitatie van psychiatrische patiënten aan de Universiteit Brabant, het spits af. Hij schilderde een visie op de re-integratie van jonggehandicapten. Hoe kun je, rekening houdend met hun sterkten en zwakten, tot effectieve re-integratie komen? Belangrijk is dat eerst het sociaal isolement van jongeren met een psychiatrische aandoening wordt doorbroken. Stigmavorming moet bestreden worden – de aanpak daarvan ligt in de omgeving van de jonggehandicapte, niet bij de gehandicapte zelf! Belemmerend werkt ook de geanticipeerde discriminatie: de gehandicapte verwacht in de werksituatie te worden gediscrimineerd en dat werkt remmend op zijn initiatieven en activiteiten. Het principe is dan ook: place then train. Elco Brinkman, minister van WVC in het eerste en tweede kabinet-Lubbers, CDA-voorman en nu voorzitter van Bouwend Nederland, had eveneens een duidelijke boodschap, al vereiste het enige concentratie van de toehoorders om signaal en ruis te onderscheiden. Met de hem eigen wollige wijze van spreken, en zonder PowerPoint, schetste Brinkman de structuur van de bouwsector (een half miljoen werkenden, 85% in de fabriek en 15% op de bouwplaats) en de moeite die het kost om jongeren voor deze sector aan te trekken. Er bestaat nog steeds een negatief beeld van het werk in de bouw. En dat terwijl het werk ingewikkelder wordt en meer kennisvraagstukken om een aanpak vragen. De bouw vraagt vooral mensen die projectmatig inzetbaar zijn, en oog
TBV 19 / n r 5 / m e i 2011
hebben voor het belang van het klantcontact. Bouwend Nederland wil geen drempel opwerpen voor jongeren met een handicap. Er is bij bouwbedrijven al veel ervaring met werkenden met ziekte of handicap, en – in relatie daarmee – een onafgemaakte opleiding. Maar het moet systematischer worden aangepakt. In de parallelsessies vonden stevige discussies plaats. De deelnemers moesten flink aan de slag. Dat was vooral zo in de sessie ‘Van compensatie naar participatie, denk mee met onze cliënt!’, waar men aan de hand van casuïstiek van jongeren met beperkingen oefende met het opstellen van een participatieplan. Alle congresdeelnemers waren voor deze sessie ingedeeld. Zeer hoog (met 8,8!) waardeerden de deeln
Data Loading...
