Moet alles wat kan?
- PDF / 68,779 Bytes
- 1 Pages / 629.291 x 875.906 pts Page_size
- 6 Downloads / 292 Views
worden bijvoorbeeld gezien in publiekprivate samenwerking, een concept dat in de openbare gezondheidszorg nog
onvoldoende is verkend. En in een integralere aanpak aan de voorkant van de ziekte: de preventie.
Correspondentieadres Corinne Hinlopen, PHned, e-mail: [email protected]
Sym p o s i u m v e r s l a g
Moet alles wat kan? Corinne Hinlopen 1
Zinnige en zuinige zorg: het moet en het kan. Maar dan moet iedereen het zijne doen. Over wijzen naar anderen en de hand in eigen boezem steken. Tot drie keer toe stelde Anton Dalhuijsen die ene cruciale vraag. Drie keer probeerde hij de zaal een antwoord te ontfutselen op de vraag hoe wij zelf bijdragen aan het stellen van grenzen aan de zorg. Drie keer ontlokte hij de deelnemers allerhande reacties, maar een echt voorstel? Dat kwam er niet. Dalhuijsen deed zijn uitdagende – en bij vlagen vertwijfelde – oproep tijdens de themamiddag ‘‘Moet alles wat kan?’’, op 13 september jl. georganiseerd door PHned, NVAG en VAGZ. In de zaal zaten ongeveer 70 leden van de drie organisaties. Zij lieten zich inspireren door prof. dr. Job Kievit, hoogleraar hoofd-hals chirurgie en besliskunde (LUMC), en dr. Dorothea Touwen, universitair docent en onderzoeker Medische Ethiek (LUMC). En door de stuiterende Dalhuijsen, die met de microfoon tussen de deelnemers heen en weer beende. De aanwezigen waren opvallend eensgezind over het centrale thema. Nee: niet alles wat kan, moet. Niet alles wat kan, is immers per se goed voor de patie¨nt. En daarnaast: niet alles wat kan, ka´n – daar is helemaal geen geld voor. Toch worden er steeds meer en steeds duurdere medische handelingen verricht. Hoe kan dat? Verschillende mechanismen spelen daarbij een rol. In de spreekkamer waant de patie¨nt zich het centrum van het universum en die positie krijgt hij vaak ook van de arts. De patie¨nt is een kritische consument en weet doorgaans wat zijn rechten zijn en wat de mogelijkheden zijn, zowel medisch als verzekeringtechnisch. Bij levensbedreigende ziekten liggen de ver1
PHned, www.phned.nl
houdingen nog complexer. De arts wil geen doodvonnis uitspreken over de patie¨nt, maar hoop bieden. De patie¨nt vindt dat de arts zo zijn best doet en durft het gesprek over het naderende levenseinde niet aan. Maar ook op mesoniveau spelen sterke krachten om wel (door) te behandelen, met als belangrijkste exponent de beloning die ziekenhuizen krijgen voor het aantal verrichtingen. Maar hoe kunnen we dan bezuinigen? Wat schaffen we af? Welk instrument helpt ons om keuzes te maken? Volgens Kievit is het begrip Qaly het meest geschikt om doelmatigheid te concretiseren. Zijn stelling is dat het hanteren van Qaly’s de solidariteit in ons zorgstelsel bevordert, omdat we daarmee maximale gezondheidswinst per euro kunnen beloven. De Qaly is onder beleidsmakers een bekend begrip, maar het gebruik ervan als onderbouwing voor beleidskeuzes is problematisch. Want als er keuzes gemaakt worden, valt er per definitie iets af – een behandeling, een ingreep, zorg. En achter iedere behandeling, ingreep of zorg zit een patie¨nt,
Data Loading...
