'Doorkruis nooit de weg van de jongere'
- PDF / 58,674 Bytes
- 1 Pages / 566.929 x 765.354 pts Page_size
- 96 Downloads / 171 Views
tekst SIGRID STARREMANS
‘DOORKRUIS NOOIT DE WEG VAN DE JONGERE’ ------- Marjan Meijer (43) is jeugdhulpverlener bij
Levvel in Amsterdam. Ze koos ervoor om een meisje te helpen verhuizen naar een andere woonplaats, terwijl haar vader daarop tegen was. ‘Het ging om een complex gezin. De ouders lagen al jaren in een vechtscheiding. De twee dochters woonden bij vader. De jongste was bij mij in begeleiding. Met de oudere zus van 17 leek het goed te gaan. Totdat ze zelf aangaf dat dat niet het geval was. Ze bleek al een tijdje niet naar school te gaan en wilde haar opleiding niet meer afmaken. De situatie is toen in korte tijd behoorlijk geëscaleerd. Ook van de oudste dochter werd ik trajectbegeleider. Ik laat jongeren altijd zelf de plek van de afspraak kiezen. Zij koos voor een bar met een strandje. Tijdens de vele gesprekken die we daar wekelijks voerden, bleek dat ze zich niet thuis voelde in Amsterdam. Ze wilde eigenlijk verhuizen naar het oosten van het land, waar ze een vriendenkring en een vriendje had. Ook wilde ze van opleiding veranderen. Haar vader zag dat niet zitten. Die vond dat ze nog een paar jaar in Amsterdam moest blijven om deze opleiding af te maken. Ik snapte de redenering van de vader, maar zag ook dat het meisje zich echt doodonge66
lukkig voelde. Vader ging volledig voorbij aan die gevoelens. Ik heb er wakker van gelegen. Wat moest ik nou? Ik keek terug op mijn eigen jeugd. Wat had het met mij gedaan als ik zo’n sterk gevoel had gehad en er was niet aan tegemoet gekomen? Haar vader vond de relatie met het vriendje ook ongezond, omdat ze volledig in hem opging. Misschien had hij daar gelijk in. Maar ook dat heb ik vroeger zelf meegemaakt. En toch is het goed gekomen met mij. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen het meisje te begeleiden bij haar verhuizing. Ik voelde dat ik niet anders kon dan samen met haar haar eigen weg te volgen. Wat meespeelde bij mijn beslissing was dat ze in de gesprekken volwassen overkwam en op zichzelf kon reflecteren. Ze was emotioneel inderdaad wat wankel, zoals haar vader zei. Maar ik had er vertrouwen in dat ze weer kon opstaan als het mis zou gaan. Uiteindelijk heeft het allemaal heel goed uitgepakt. Gaandeweg raakte zelfs vader ervan overtuigd dat dit was wat zijn dochter echt wilde. Hun relatie is sterk verbeterd. Door deze ervaring voel ik mij sterker en steviger om een volgende keer weer deze keus te maken. En dat het niet aan mij is om het pad van een jongere te doorkruisen.’
Data Loading...
