Modelbouw inzake de bescherming van de werknemer
- PDF / 227,897 Bytes
- 3 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 10 Downloads / 272 Views
Modelbouw inzake de bescherming van de werknemer Hoe onderliggende principes de verschillen tussen België en Nederland verklaren (deel I)
Jan Va n P et eg hem , h o o g l e r a a r K U L e u v e n
Maar zelfs naties met een goed uitgewerkt maatschappelijk vangnet en een doorgedreven reglementering op het vlak van de arbeidsomstandigheden kunnen onderling erg verschillen en dat heeft te maken met de uiteenlopende filosofieën die worden gehuldigd inzake het opzetten van een beleid op deze beide vlakken. Laten we dat even expliciteren en dit toepassen op de Belgisch-Nederlandse situatie. We gaan dit puntsgewijs doen: in deze bijdrage zullen we ons beperken tot de socialezekerheidsregelingen, in een volgende bijdrage behandelen we de toestand op het vlak van de regulering van de arbeidsomstandigheden, zoals deze in Nederland vorm kreeg door het trio arbowetarbobesluit-arboregeling en in België door het detaillistische kader dat geboden wordt door de codex over het welzijn op het werk.1 (Een conglomeraat van uitvoeringsbesluiten gebaseerd op de wet 4 augustus 1996 betreffende het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk) Twee westerse modellen voor de uitbouw van de sociale zekerheid Geïndustrialiseerde landen baseren zich in de praktijk op twee compleet uiteenlopende basisconcepten: het Bismar-
20
@Beeld AKG/Bildarchiv Steffens/PictureAlliance
De reglementering op het vlak van de arbeidsomstandigheden en de organisatie van takken uit de sociale zekerheid die het gevolg zijn van onveilig en ongezond werk (we hebben het dan over de regelingen inzake beroepsziekten en arbeidsongevallen), liggen van oudsher volledig in de handen van elk land afzonderlijk. Dat is zelfs zo binnen de EU, die immers in de eerste plaats een economische ruimte is en geen sociale. Tot nader order beschikken individuele lidstaten dus over de volledige autonomie om hun socialezekerheidsstelsels en (in een wat beperktere mate) hun wetgeving ter bevordering van de veiligheid en de gezondheid op het werk uit te bouwen zoals zij dat zien. Dat is overal zo in de wereld en dat heeft voor gevolg dat sommige landen opteren voor een minimalistische invulling (bijvoorbeeld de Verenigde Staten), terwijl andersom de Noord-Europese staten bekend staan om hun verreikende sociale bescherming.
Otto von Bismarck (1815-1898)
ckiaans-model en het Beveridge-model. Dat verdient een woordje uitleg. Otto von Bismarck (1815-1898) – die al snel de bijnaam IJzeren Kanselier meekreeg – schiep niet alleen de Duitse natie maar voorzag deze tevens van een progressief sociaal beleid. Hij was, hoe raar het ook moge klinken voor iemand die bekend staat als een houwdegen, de drijvende kracht bij de uitwerking van het systeem van verplichte sociale verzekeringen in het toenmalige Duitse Keizerrijk. De Duitse Rijkskanselier zag hierin het ultieme middel om de loyaliteit te verwerven van de Duitse hand arbeiders (Soldaten der Arbeit). In zijn concept moest de werknemer (en niet zozeer de burger) beschermd
tbv jaargang 27 | nr.4 | april 2019
historie
@Beeld
Data Loading...
