Euthanasie bij dementie
- PDF / 63,421 Bytes
- 1 Pages / 609.449 x 807.874 pts Page_size
- 73 Downloads / 189 Views
thanasie bij dementie PETER BAKENS Docent hbo-v en voormalig wijkverpleegkundige
Gelukspsycholoog Ad Bergsma ontvouwt in TvZ 4 2020 onder de diepzinnige titel ‘Onthoud hoeveel je niet weet’ zijn gedachten over de kortgeleden met een opzienbarend arrest van de Hoge Raad afgesloten euthanasiezaak.
Ter herinnering: de Hoge Raad bevestigt definitief dat diegenen die lijden aan gevorderde dementie geholpen mogen worden door artsen die euthanasie verlenen. Bergsma voelt zich diep onbehaaglijk als hij schrijft of denkt over deze zaak. Onbehaaglijkheid dringt zich ook bij mij op als ik probeer te begrijpen wat Bergsma nu precies over wil brengen in zijn betoog. Die onbehaaglijkheid begint met de kwalificatie die Bergsma overneemt in zijn tekst. Ik weet niet wie de term indertijd gemunt heeft, maar het hanteren van het begrip ‘de koffiezaak’ vind ik getuigen van simplificatie en disrespect voor de arts die volledig te goeder trouw en zorgvuldig gehandeld heeft. Kraakhelder heeft ons hoogste rechtscollege, de Hoge Raad, geoordeeld dat het gebruik van sederende middelen alvorens het euthanaticum toe te dienen, behoort tot een zorgvuldige uitvoeringspraktijk. Het beeld dat nu ook Bergsma oproept van het ‘stiekem’ sederen, is volstrekt verwerpelijk.
GEFRAMED Bergsma ziet dat diverse partijen een andere mening zijn toegedaan over deze zaak. Daarbij is hij serieus over de mening van jurist Klaas Rozemond, die stelt dat er sprake is van ‘moord’. De voorstanders van de uitspraak van de Hoge Raad worden geframed als zouden zij de uitspraak ‘bejubelen’. Daarmee zet hij bedoeld of onbedoeld laatstgenoemde partij neer als minder serieus te nemen. Bergsma’s met filosofische en neuropsychologische inzichten doorspekte opiniestuk eindigt met een van intellect getuigende wollige volzin die ik als praktisch denkend voormalig verpleegkundige als volgt concretiseer: volgens Bergsma heeft de arts niet juist gehandeld en heeft de Hoge Raad het bij het verkeerde eind. Het is me nogal wat om dit wat verhulde standpunt in TvZ, het vakblad voor ‘verpleegkundig experts’, te mogen ventileren.
En wat blijft het ongelofelijk stil vanaf de tribune van die verpleegkundige beroepsgroep. Vele jaren volg ik met veel interesse de ontwikkelingen rond euthanasie voor mensen met dementie. Als redactielid van het vaktijdschrift Denkbeeld verken ik de kaders rond dit thema en in de publieke media ventileer ik, onder andere als voormalig wijkverpleegkundige, mijn standpunt. Graag herhaal ik dat hier nog eens: ik ben ontzettend blij met de uitspraak van de Hoge Raad, die in lijn is met de aloude richting die Els Borst aan de Wet toetsing levensbeëindiging heeft gegeven: wilsverklaringen dienen uiterst serieus genomen te worden. Ik vind dat de verpleegkunde vanuit de kern van het beroep, waarbij ik denk aan de omschrijving door Virginia Henderson (verplegen is ook helpen vredig te kunnen sterven), pleitbezorger moet zijn van een liberaal standpunt in deze euthanasiediscussie. Uiteraard gebeurt dit vanuit het beginselprincipe dat niemand ‘verplicht’ kan worden om
Data Loading...
