'Hij ging harder schreeuwen en tieren'
- PDF / 51,248 Bytes
- 1 Pages / 566.929 x 765.354 pts Page_size
- 99 Downloads / 158 Views
tekst CAROLIEN STAM
‘HIJ GING HARDER SCHREEUWEN EN TIEREN’ ------- Marjan van der Zee (62) is gedragswetenschap-
per voor de kinderbescherming. Toen zij bij een vorige baan, 25 jaar geleden, onderzoek deed naar de mogelijkheid voor een bezoekregeling voor een vader, werd ze bedreigd en uitgescholden voor het ergste wat er is: ‘kindermoordenaar’. ‘Hij stond op de stoep van het kantoor, boos en scheldend. De receptioniste belde mij: hij wil nu een nieuw gesprek. Ik had geen nieuws voor hem, we waren nog bezig met het onderzoek naar de mogelijkheid van contact tussen vader en zoon. Maar ik had begrip voor zijn onmacht en dacht: laat ik hem te woord staan. Vader had via de rechter een verzoek gedaan om zijn zoontje van acht na jaren weer te mogen zien. Het jongetje was toegewezen aan moeder en zij wilde geen omgang omdat haar ex haar meermaals had bedreigd. Ik kreeg de opdracht uit te zoeken of en hoe contact tussen vader en zoon mogelijk was. In dit soort situaties straalt de angst van moeder vaak af op het kind. Wat is er dan nodig zodat het kind zonder angst zijn vader kan zien? Moeder zou bijvoorbeeld haar angst kunnen controleren, en er is begeleid contact in een omgangshuis mogelijk. We liepen zes trappen omhoog naar de spreek28
kamer op de derde verdieping. Daar was hij alleen maar boos, dreigend en verweet hij mij onder één hoedje te spelen met zijn ex-vrouw. Wat ik ook deed om hem te kalmeren – begrip tonen, uitleg geven, even pauzeren – hij ging harder en harder schreeuwen en tieren. Veel te laat zei ik: “Ik verzoek u nu weg te gaan”. Ik dacht: we moeten die kamer uit. Dat lukte, maar toen moesten we die trappen nog af, schreeuwend en tierend. Ik was bang dat hij mij aan zou vallen. Toen hij buiten stond, schreeuwde hij door de glazen deur: “Je bent een kindermoordenaar, dat ben je….een kindermoordenaar!” Dat was een van de ergste momenten van mijn hele loopbaan. Ik was totaal van de kaart. Ik had dit vak gekozen om kinderen te beschermen en nu noemde hij mij een kindermoordenaar. Dit speelde zo’n vijfentwintig jaar geleden en ik krijg nog kippenvel als ik eraan denk. Wat er daarna is gebeurd, weet ik niet eens meer, er zit een gat in mijn geheugen. In ons vak krijgen we trainingen om gesprekken te voeren in situaties waarbij de emoties hoog oplopen. We gaan er altijd vanuit dat het voor kinderen belangrijk is om contact te hebben met beide ouders. Het is niet goed dat een kind zijn vader gaat zien als een monster, dat zullen we met alles wat we kunnen doen, proberen te vermijden.’
Data Loading...
