De poh-GGZ is geen product

  • PDF / 162,065 Bytes
  • 1 Pages / 609.449 x 807.874 pts Page_size
  • 40 Downloads / 189 Views

DOWNLOAD

REPORT


Sinds de invoering van de poh-ggz zijn huisartsen en ggz-instellingen op zoek naar een constructie voor de nieuwe functie. De poh-ggz moest gepositioneerd worden. In eerste instantie was het de sociaalpsychiatrisch verpleegkundige in de eerste lijn, een functie vanuit de ggz georganiseerd. Maar nadat er een stelselwijziging werd ingevoerd en de eerste en tweede lijn verdwenen, was het de bedoeling dat de poh-ggz een geïntegreerde functie binnen de huisartsenpraktijk werd. Dat moest omdat er ‘knip in de zorg’ moest komen. Patiënten mochten niet zonder een verwijzing van de huisarts naar de verschillende echelons van ggz-zorg worden doorverwezen. Intussen sprak men van basis en gespecialiseerde zorg. Ggz-instellingen bedachten manieren om de ‘knip in de zorg’ een beetje te omzeilen, omdat de ggz bang was dat zij de regie over de geestelijke gezondheidzorg zou verliezen. Bovendien was marktwerking binnen de zorg geïntroduceerd en moesten instellingen ervoor zorgen dat zij op de markt aan hun patiënten kwamen. De poh-ggz werd een soort toeleverancier van nieuwe patiënten. Naast de grote instellingen kwamen steeds meer partijen op ‘de markt’; kleine ‘ggz-aanbieders’ die voor een steeds lagere prijs hun ‘producten’ aanboden. De poh-ggz werd ook een van die producten.

‘De poh-ggz werd een toeleverancier van nieuwe patiënten’

DE POH-GGZ IS GEEN PRODUCT AUTEUR OSCAR ABERSON Opleiding: sociaal-psychiatrisch verpleegkundige en systeemtherapeut. Nu werkzaam als poh-ggz in twee praktijken in Amsterdam.

Met een product moet je als markgerichte instelling strategisch omgaan. Het moet rendabel zijn en als je als organisatie op het product verlies lijdt, zoek je manieren om het weer winstgevend te maken. Ggz-instellingen detacheren nog altijd de poh-ggz aan de huisartpraktijken. Vanwege het idee van ‘de knip in zorg’ zou dat niet meer zo moeten, maar voor de ggz leek dat geen goede strategie. Nu worstelen de ggz-instellingen met een probleem, want de poh-ggz wordt te duur en levert te weinig op. In de markt is het steeds lastiger om ‘winst’ te maken, dus moeten de instellingen gaan bezuinigen. Er ontstaat getouwtrek. De instelling wil het detacheringsbedrag verhogen. Niet alle huisartsen gaan daarmee akkoord, ‘de markt’ biedt hun ook andere mogelijkheden om een poh-ggz aanbieders voor een lager tarief te contracteren. Als gedetacheerde poh-ggz vanuit een ggzinstelling zit je er tussenin. Je bent een product en bent overgeleverd aan de markt. De ene huisarts neemt je dienst, de andere kan of wil dat niet. Ondertussen zit de poh-ggz met de keuze: zijn functie opgeven en bij de ggz ander werk gaan doen, bij de huisarts in dienst te gaan of zelfstandige poh-ggz te worden, met de nodige onzekerheid. Je bent geen product; als poh-ggz raak je verbonden met je werk en de praktijk waar je werkt. Dat gaat over mensen en niet over een ‘markt’! ■