OVER DE SCHUTTING
- PDF / 213,634 Bytes
- 1 Pages / 609.449 x 807.874 pts Page_size
- 104 Downloads / 204 Views
DUTCH PHOTO AGENCY
Steeds meer mensen met een chronische psychiatrische aandoening vragen begeleiding en ondersteuning bij de huisartsenpraktijk en dus bij de poh-ggz. Nou, eigenlijk vragen hun zorgverleners uit de SGGZ (gespecialiseerde ggz) hier om. Ggzinstellingen willen (stabiele) patiënten overdragen naar de huisartsenpraktijk met de vraag terugvalpreventie en nazorg te leveren. Een mooie ontwikkeling, die goed past bij het functie- & competentieprofiel ‘Praktijkondersteuner huisarts ggz’ 2020. Toch krijg ik er steeds meer moeite mee. Soms gaat het goed en krijg je iemand via een warme overdracht toegespeeld. De vaste behandelaar komt met de patiënt mee, we bespreken samen het signaleringsplan en maken afspraken over hoe vaak we elkaar gaan zien. Het prettigst is dat we dan ook gegevens uitwisselen. Ik krijg telefoonnummers, e-mailadressen en instructie wie waar en hoe te benaderen. Enthousiast neem ik dan iemand graag onder mijn hoede. Vaak gaat het minder goed. Mensen worden met psychofarmaca en een overdracht over de schutting gegooid. Als je vragen hebt, blijkt de behandelend arts te zijn vertrokken en is er eigenlijk niemand die even mee wil kijken. Daar sta ik met mijn medicatievraag. We signaleren al vroeg dat het niet goed gaat; alle
Wat doe je als iemand bipolair en schizotypisch is?
OVER DE SCHUTTING AUTEUR SASKIA SIELIAS poh-ggz en praktijkmanager huisartsenpraktijk
alarmbellen gaan af en ontregeling is een feit. Wat doe je als iemand bipolair en schizotypisch is, en een manische ontregeling heeft? Zo zie ik Emma met enige regelmaat; soms zie ik haar een tijdje niet (dan gaat het goed) en soms verschijnt ze vaker op mijn spreekuur, als haar signaleringsplan actueel is geworden. Superknap dat Emma herkent dat ze ontregeld is en dit met mij komt delen. Samen nemen we contact op met de SGGZ voor een heraanmelding, of in elk geval de mogelijkheid met iemand kunnen sparren over hoe het nu verder moet. Dat zou snel moeten kunnen, denken we. Niets is minder waar… Na het heraanmelden horen we eerst twee weken niets. Als ik er achteraan bel, blijkt er een wachtlijst te zijn. Een zakelijke meneer belooft mij dat mevrouw ‘bovenaan de stapel’ komt te liggen. Ik roep nog iets in de trant van ‘ik hoop niet dat het crisis moet worden voordat mevrouw terecht kan’ en verbreek de verbinding. Emma en ik proberen samen de boel in het gareel te houden. We bespreken de muziekjes en geluiden in haar hoofd, de stemmen die van alles vertellen. We bespreken haar uitgavenpatroon dat de spuigaten uit dreigt te lopen en hoe ze dit kan beperken. Ik raak tijdens elk consult meer gefrustreerd, word ongeduldig en ja, ook boos. Emma kwam in een crisis. Onnodig! Is hier niet een briljant plan op te trekken? ■
Data Loading...
