Wie is normaal?
- PDF / 56,824 Bytes
- 1 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 53 Downloads / 150 Views
Wie is normaal? S i m o n K ne p p e r
Simon Knepper is verzekeringsarts
66
Onlangs verscheen DSM-5. De publicatie ging gepaard met een felle discussie over het begrip ‘normaal’. Allen Frances, redacteur van DSM-IV, verweet de eindverantwoordelijke American Psychiatric Association (APA) dat DSM-5 alledaagse tegenslagen als psychische stoornis kwalificeert. Zo wordt verdriet depressie, verlegenheid wordt angst, druk gedrag een ontwikkelingsstoornis en vergeetachtigheid beginnende dementie. Tijdens de verzekeringsgeneeskundige dagen 2013 zette Frances zijn bezwaren uiteen en hij legde ze vast in het boek ‘Terug naar normaal’. De kritiek was voor de APA aanleiding op de valreep een aantal stoornissen te schrappen. Maar soortgelijke bleven staan, zoals minor neurocognitive disorder – mentale achteruitgang bij ouder worden, en binge eating disorder – de eetbuistoornis. Frances – inmiddels met pensioen – schetst hoe zijn eigen vergeetachtigheid toeneemt. De Amerikaanse overheid kan beter de subsidie voor de suikerindustrie intrekken en fietspaden aanleggen dan ongezonde eetgewoonten als stoornis bestempelen. Zijn boek leest als een hartverwarmend betoog van een medisch specialist met een late sociaal-geneeskundige roeping. Geld speelt een rol: de APA heeft DSM-5 in haast afgerond zonder finale evaluatie omdat de organisatie op zwart zaad zit na het 25 miljoen dollar kostende project. Daarbij is de sponsoring door de farmaceutische industrie weggevallen, inkomsten uit publicatie waren meer dan welkom.
zich onder druk van bezuinigingen bezorgd dat dure energie in relatief lichte casuïstiek verdwijnt, waardoor de behandeling van ernstige stoornissen onvoldoende aan bod komt.
Intussen lijkt ook een verandering van paradigma gaande. Toen ik met het vak begon, was het een schande een psychische stoornis te missen. Toonaangevende psychiaters hielden ons voor dat het vooruitgang was om psychisch lijden niet meer te accepteren. Dat leidde tot een decennia durende ‘booming business’ voor de geestelijke gezondheidszorg. Dat mensen daardoor als ziek werden beschouwd, terwijl zij dat mogelijk niet waren, zag niemand als een probleem. Inmiddels lijkt het inzicht gegroeid dat leed bij het leven hoort – en dat de ambitie van de gezondheidszorg om dat allemaal te verhelpen wellicht te hoog is gegrepen. Michiel Hengeveld, vertaler van DSM-5, laat weten dat die ambitie wellicht verwenning en slachtofferschap gecultiveerd heeft. De psychiatrie toont
Inmiddels is DSM-5 een feit en raad ik iedere verzekeringsarts aan het door Hengeveld vertaalde handboek aan te schaffen.1 De dikke pil van 1100 pagina’s bevat een schat aan informatie over epidemiologie, verloop, prognose en differentiaal diagnose. Laat het gemakkelijke zakboekje met de basiscriteria in de schappen liggen, het bevordert een opportunistische afvinkcultuur. Overigens vond ik de populaire Hollandse dooddoener ‘burn-out’ zelfs daar niet terug.
Hoe zit het met het begrip ‘normaal’ in de verzekeringsgeneeskunde? We kennen de normaalwaarden uit de functionele mogelijkhedenlijst
Data Loading...
