Chronisch hartfalen: is de belastbaarheid te bepalen op basis van de anamnese?
- PDF / 56,505 Bytes
- 3 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 77 Downloads / 268 Views
Een (derde) voorbeeld van mediprudentie
Chronisch hartfalen: is de belastbaarheid te bepalen op basis van de anamnese? Luuk Looij, Corina van Asselt, André Weel
Na twee eerdere publicaties in TBV1,2 willen de leden van de Mediprudentiecommissie (MENU) u opnieuw confronteren met een casus uit de verzekeringsgeneeskundige praktijk en het commentaar daarop om het verzekeringsgeneeskundig handelen te verbeteren. In dit artikel stellen wij een casus over chronisch hartfalen aan de orde. Het dilemma in deze casus luidt: ‘Kan de verzekeringsarts zich voor de vaststelling van de belastbaarheid bij een cliënt met hartfalen uitsluitend baseren op de anamnese, of dient hij daarbij objectief vaststelbare parameters te hanteren?’ Binnen de verzekeringsgeneeskundige praktijk komen we met enige regelmaat cliënten tegen met de diagnose hartfalen. Het verzekeringsgeneeskundig protocol Chronisch hartfalen3 stelt dat de verzekeringsarts, om de belastbaarheid vast te stellen, van objectieve parameters moet uitgaan. In de verzekeringsgeneeskundige praktijk zijn er bij mensen met hartfalen niet altijd actuele medische gegevens in het dossier aanwezig. Het gevaar bestaat dat de verzekeringsarts de belastbaarheid dan alleen op basis van de anamnese inschat. De casus is zoals gebruikelijk opgebouwd uit de rubrieken Trefwoorden, Vignet, Samenvatting verzekeringsgeneeskundige rapportage en Commentaar. De volledige rapportage is in geanonimiseerde vorm verkrijgbaar bij de eerste auteur.
L.L.J. Looij is verzekeringsarts en werkzaam bij UWV Almere. Mr. J. van Asselt is verzekeringsarts en werkzaam bij UWV Apeldoorn. Dr. A.N.H. Weel is bedrijfsarts en hoofdredacteur van TBV. Alle drie auteurs zijn lid van de Commissie MENU van de NVVG. CORRESPONDENTIEADRES
T R E F WO O R D E N
Cardiale belastbaarheid, dissimulatie, (chronisch) hartfalen, linkerventrikelejectiefractie (LVEF). VIGNET
Kan de verzekeringsarts voor de vaststelling van de belastbaarheid bij hartfalen uitgaan van de anamnese en het lichamelijk onderzoek, of dient hij daarvoor (ook) objectief vaststelbare parameters te hanteren, zoals de LVEF? In de praktijk blijkt dat ongeveer 40% van de patiënten met een echografisch verminderde LVEF klinische symptomen heeft van hartfalen. Daarnaast heeft ongeveer 40% van patiënten met klinisch hartfalen een LVEF van meer dan 50%. Er is dus geen een-op-eenrelatie tussen de aanwezigheid van klinische symptomen en een verlaagde LVEF. Het anamnestisch hebben van geen of weinig klachten betekent niet automatisch een goede belastbaarheid. Dissimulatie speelt hierbij vaak een rol. Voor het bepalen van de belastbaarheid bij iemand met chronisch hartfalen dient, conform het verzekeringsgeneeskundige protocol, aanvullende informatie van de behandelende sector aanwezig te zijn met objectieve parameters. S A M E N VAT T I N G V E R Z E K E R I N G S G E N E E S KU N D I G E R A P P O RTA G E
Het betreft een 48-jarige man die vanaf 1987 werkzaam was als vliegtuigrangeerder gedurende 40 uur per week. Cliënt meldde zich in 2005 arbeidsongeschikt met een myo
Data Loading...
