Wat is 1,5 uur op een mensenleven?
- PDF / 169,386 Bytes
- 1 Pages / 595.276 x 841.89 pts (A4) Page_size
- 57 Downloads / 209 Views
COLUMN
Wat is 1,5 uur op een mensenleven?
O
3
4
5 Afb. 3 Lollies en zuurgraad in de mond Afb. 4 Vervorming van rietje Afb. 5 Tanderosie en gebruik van rietjes
• Houd dranken zoals frisdrank kort in de mond, spoel er niet mee. • Drink in een korte tijd een glas leeg en blijf niet nippen aan een flesje waardoor gedurende lange tijd de mond zuur blijft. • Spoel de mond na met water na gebruik van zuur – en misschien moeten we wel alle frisdrankautomaten uit de schoolkantine verwijderen (wat ook goed is voor de huidige obesitas- en het daarbij komende diabetesprobleem). • Maar boven alles: er moet meer voorlichting komen om de jeugd te behoeden voor een tandheelkundige ramp.
NLANGS HAD IK EEN AFSPRAAK MET EEN specialist in het ziekenhuis. En hij had dus ook een afspraak met mij. Dat is een belangrijk kenmerk van een afspraak. Die is wederzijds. Vijf minuten voor het afgesproken tijdstip meldde ik mij aan de balie. Ik leverde mijn ponskaartje in, deze werd door het rits-rats-apparaat gehaald en ik kon plaatsnemen. Het eerste kwartier wachten besteedde ik vervolgens aan het doorbladeren van verouderde tijdschriften waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde, damesbladen die ik nog van mijn moeder kende en flyers van patiëntenverenigingen. Toen verscheen de dokter, maar hij riep een heel andere naam en een echtpaar stond op en liep achter hem aan een gang in. ‘Dan ben ik vast de volgen-de’, dacht ik, en concludeerde dat de dokter een half uur was uitgelopen. Mild en begripvol als ik ben nam ik dat voor lief. De menselijke gezondheid laat zich slechts gedeeltelijk voorspellen, en de gezondheidszorg dus evenmin. Een ‘spoedje’ kan een schema lelijk verstoren. Na ongeveer een kwartier kwam het echtpaar terug. Omdat ik verwachtte dat ik nu wel snel aan de beurt zou zijn, legde ik de Elsevier van maart weg en fixeerde mijn blik op de gang. Na nog een kwartier was niet zozeer mijn geduld afgenomen, als wel mijn informatiebehoefte toegenomen. Ik ging maar eens bij de receptioniste vragen of zij wist hoelang het nog ging duren. Mijn status bleek de volgende op de stapel te zijn, maar de dokter kon er best nog wel eens een paar op zijn tafel hebben liggen. Met andere woorden: ze had geen idee. Of de dokter misschien was weggeroepen voor een ernstige kwestie elders in het gebouw wist ze evenmin. Ze was dus niet in staat mijn informatiebehoefte te bevredigen. Voorzichtig opperde ik dat het wellicht een idee was om op de één of andere manier wachtende patiënten te informeren over eventuele uitloop. ‘Heeft u voor het eerst een afspraak met dr. B.?’ vroeg ze. ‘Weet u niet dat hij altijd heel erg uitloopt?’ Geschokt door het feit dat ze me dit met droge ogen durfde te vragen, ben ik maar weer gaan zitten. Ik realiseerde me ineens hoeveel tandartspraktijken ik ken die het dagelijks wél voor elkaar te krijgen om op tijd te werken, die in staat zijn om met onverwachte gebeurtenissen om te gaan, én ... die de patiënt goed informeren als er dan helaas toch sprake van uitloop is. Ik voelde een plaatsvervangende trots. Toen ik, na anderh
Data Loading...
